Περσεύς

(Αστρον.). Αστερισμός του βόρειου ημισφαίριου, μέσα στον Γαλαξία, μεταξύ των αστερισμών της Ανδρομέδας και του Ηνιόχου, και σε μια περιοχή πλούσια σε αστρικά σμήνη. Αποτελείται από 136 αστέρες, ορατούς με γυμνό μάτι, και από τρία αστρικά σμήνη, που φαίνονται ως μικρά φωτεινά σημεία. Περιλαμβάνει επίσης μερικούς διπλούς και πολλαπλούς αστέρες, το νεοφανή το 1901, η λαμπρότητα του οποίου προσέγγισε το απόλυτο μέγεθος του 0, καθώς και πολλούς μεταβλητούς αστέρες, μεταξύ των οποίων σπουδαιότερος είναι ο Αλγκόλ (β Περσέα). Ο Αλγκόλ αποτελεί ένα σπάνιο είδος μεταβλητού αστέρα· διακρίνεται από τη σταθερότητα της μεταβολής που υφίσταται η λαμπρότητά του, από το μέγιστο ως το ελάχιστο, δηλαδή από το μέγεθος 2,3 μέχρι το μέγεθος 3,5, η οποία συντελείται σε περίπου 5 ώρες και αντίστροφα, ενώ η όλη διάρκεια της περιόδου της μεταβολής ανέρχεται σε 2 ημέρες και 11 περίπου. Οι περιοδικές αυτές μεταβολές της λαμπρότητας οφείλονται στην επισκίασή του από ένα σκοτεινό σώμα, που περιστρέφεται γύρω του· οι διαδοχικές αυτές επισκιάσεις επέτρεψαν για πρώτη φορά τη μέτρηση της περιόδου έκλειψης ενός διπλού αστέρα.

* * *

ο, ΝΜΑ, και Περσέας Ν

1. μυθολ. ο γιος τού Διός και τής Δανάης, έγγονος τού Ακρισίου

2. αστρον. αστερισμός τού βόρειου ημισφαιρίου που βρίσκεται πάνω στη ζώνη τού Γαλαξία

αρχ.

ονομασία τού Ηλίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Οι αρχαίοι λεξικογράφοι συνέδεαν το ανθρωπωνύμιο με το ρ. πέρθω. Πιθ. πρόκειται για υποκοριστικό ενός αμάρτυρου συνθ. ανθρωπωνυμίου *Περσίπολις (βλ. λ. περσέπολις). Είναι επίσης πιθανό να πρόκειται για ανθρωπωνύμιο σε -εύς που ανάγεται στο προελληνικό γλωσσικό υπόστρωμα. Η άποψη, τέλος, ότι συνδέεται με το αρχ. σλαβ. pere «χτυπώ» δεν φαίνεται πιθανή. Το ανθρωπωνύμιο Πέρσης τού αδελφού τού Ησιόδου προέρχεται μάλλον από το ανθρωπωνύμιο Περσεύς, κατά το εθνικό όνομα Πέρσης].